قوانین مربوط به لباس کار و لوازم ایمنی در قانون کار

استفاده از تجهیزات ایمنی در قوانین مختلف مورد اشاره قرار گرفته است. ضمانت اجرای عدم استفاده از ابزار آلات ایمنی در قوانین حوزه کار ذکر شده اند. البته تخلف هایی که به صورت صنفی صورت میگیرند جدای از تخلف های ناشی از قوانین کار هستند. بر همین اساس امکان دارد یک کارفرما از هر دو حوزه، مورد مواخذه قرار گیرد و ملزم به پرداخت جریمه های مختلف شود. قوانین مربوط به لباس کار و لوازم ایمنی در قانون کار چیست؟

قانون کار به طور صریح در مورد لباس کار سخنی نگفته است. اما پیش بینی های لازم در این قانون صورت گرفته و شرایط کار به شورا های مختلف واگذار شده است. اساساً شورای عالی کار میتواند تصمیم گیری و سیاست گذاری های این حوزه را انجام دهد.

آیا عدم استفاده از تجهیزات ایمنی موجب پرداخت جریمه است؟

قطعاً عدم استفاده از تجهیزات ایمنی باعث میشود که کارفرما جریمه شود. این جریمه امکان دارد از طرف یکی از سازمان های ذیصلاح صورت گیرد. اولین سازمانی که می تواند کارفرما را جریمه کند همان صنف حوزه ی کاری کارفرما است. البته علاوه بر جریمه می تواند در خصوص پروانه های مختلف کاری کارفرما نیز تصمیم گیری های لازم را داشته باشد. دومین سازمانی که می تواند در مورد عدم استفاده از تجهیزات ایمنی و لباس کار کارگران تصمیم بگیرد اداره کار است. قطعاً ضمانت اجرای اداره کار نسبت به سازمانهای صنفی بیشتر است و می تواند جریمه های سنگین تری را برای کارفرما وضع کند.

قانون کار به طور صریح سخنی در مورد لباس کار و تجهیزات ایمنی نگفته است. اما همین قانون، صلاحیت تصمیم گیری را به شوراهای مختلف واگذار کرده است. به طور مثال شورای عالی حفاظت فنی موظف به تصمیم‌گیری در مورد آیین نامه ها و الزامات کارگران است. این شورا به طور صریح و دقیق در مورد انضباط و الزامات های محیط های کاری می تواند تصمیم گیری کند. قانون دیگری که در خصوص لباس کار و انضباط های کاری وجود دارد مربوط به آیین نامه حفاظت و بهداشت عمومی می شود. مطابق ماده ۶۱ از آیین نامه اخیر، کارفرما موظف است که سالانه دو دست لباس کار برای کارگران فراهم کند.

قوانین مربوط به لباس کار و لوازم ایمنی در قانون کار چیست؟

 تجهیزات ایمنی با توجه به نوع هر شغل تعیین می شود. اما لباس کار می تواند دارای یک ضوابط خاصی باشد که توسط صنف هر شغل اعلام می شود. به طور مثال صنف ساختمان سازی، یک نوع لباس را به عنوان لباس کار معرفی می کند. این نکته را باید بدانید که الزاماً لباس کار ساختمان سازی با لباس کار کارگران کارگاهی یکسان نیست. بنابراین اولین ارگانی که لباس کار را تعیین میکند اتحادیه های صنفی هستند.

تاکنون تمام مطالب و قوانینی که بیان شدن مربوط به الزاماتی است که متوجه کارفرما هستند. اما الزامات حوزه کار فقط متوجه کارفرما نیستند و کارگر را نیز در بر دارند. آیین نامه های انضباط کار در کارگاه ها به طور مجزا در مورد انضباط کاری سخن گفته است. مطابق آیین نامه اخیر هرگونه سهل انگاری کارگر موجب مسئولیت او می شود.

جایگاه حفاظت فنی و بهداشت کار در قانون کار

فصل چهارم از قانون کار در مورد شرایط کاری صحبت کرده است. تجهیزات ایمنی به طور غیر مستقیم مورد تاکید این فصل قرار گرفته است. مطابق ماده ۸۶ از این قانون، شورای عالی حفاظت فنی، مسئول تهیه آیین نامه های مربوط به حفاظت فنی می باشد. بخشی از مقررات حفاظت فنی مربوط به تجهیزات و نیروی انسانی است.

مطابق این قانون، تمام تجهیزاتی که قرار است به کارگاه وارد شوند باید قبل از شروع به کار، تست های لازم را انجام داده باشند. موضوع اخیر در ماده ۸۹ از قانون کار به طور صریح ذکر شده است. موضوع مهمی که باید تمام کارفرما ها بدانند این است که مسئولیت اجرای تمام مقررات بر عهده کارفرما است. پس اگر کارگر لباس کار نپوشد و یا مقررات را رعایت نکند باید کارفرما را مقصر دانست. موضوع اخیر در ماده ۹۵ قانون کار ذکر شده است.